Door de eeuwen heen ontwikkelde zich in Brazili' een eigen vorm van katholicisme. De kerk was er onderhorig aan de staat en het godsdienstige leven werd voor een belangrijk deel gedragen door leken. Met het uitroepen van de republiek, in 1889, werd de eenheid van kerk en staat opgeheven en vanaf 1891 mochten buitenlandse religieuzen zich vrij in Brazili' vestigen. Missionarissen, onder wie Nederlanders, trokken nu massaal naar Brazili' om het Braziliaanse katholicisme om te vormen naar Romeins model. Brazilianen staan hier zeer negatief tegenover en spreken over een ÔromaniseringÕ van hun kerk. Tegen die achtergrond wil deze studie vragen beantwoorden als: hoe en wanneer trokken Nederlandse religieuzen naar Brazili'? Wat was hun specifieke taak? Hoe reageerden Brazilianen en Nederlanders op elkaar? Wanneer en waarom traden er bij de Nederlanders veranderingen op in hun kijk op kerk, missie en Brazili' en wat waren hiervan voor hen de gevolgen? Deze studie eindigt in de jaren zeventig van de vorige eeuw. De hervormers die aanvankelijk de Brazilianen moesten bekeren tot de kerk van Rome, waren inmiddels door de Brazilianen zŽlf bekeerd.

Harrie Lamers (1959) studeerde van 1981 tot 1987 geschiedenis aan de Universiteit van Amsterdam en van 1989 tot 1995 pastoraal-theologie aan de Universiteit voor Theologie en Pastoraat in Heerlen. Van 1995 tot 2004 was hij werkzaam als pastoraal-werker in verzorgingstehuizen en een verpleegkliniek in Heerlen. Sinds 2005 werkt hij als missionair-opbouwwerker in drie Maastrichtse parochies.