De kerk bevindt zich in een spanningsveld waarvan eenheid en verscheidenheid de twee polen vormen. Pluraliteit kenmerkt de moderne westerse cultuur. Deze pluraliteit werkt ook door in de kerk. In dit boek wordt nagegaan welke ecclesiologische waarde pluraliteit bezit en hoe men hier op verantwoorde wijze mee kan omgaan. Twee gevaren bedreigen hierbij de eenheid van de kerk: enerzijds een verstikkend uniformisme, anderzijds een onverschillig pluralisme.

Dit onderzoek gaat na hoe in enkele passages van het Nieuwe Testament wordt omgegaan met pluraliteit. Vervolgens hoe twee patres, Justinus Martyr en Cyprianus, omgaan met pluraliteit en eenheid. Als derde schenkt deze studie aandacht aan de posities van G.D.J. Dingemans en J.E.L. Newbigin. Zij geven zich beiden theologisch rekenschap van pluraliteit die de moderne westerse cultuur stempelt.

Het laatste hoofdstuk positioneert pluraliteit binnen de ecclesiologie en reikt enkele bouwstenen aan die kunnen helpen theologisch verantwoord met pluraliteit om te gaan. De auteur gaat vervolgens na het de Protestante Kerk in Nederland volgens haar kerkorde pluraliteit waardeert. Ten slotte illustreert hij aan de hand van een casus over de volwassendoop binnen een gemeente die de kinderdoop koestert, hoe kerkelijke pluraliteit een gemeente kan opbouwen.