Deze studie richt zich op de rol van de preek in de protestantse geloofstraditie. Waar binnen de kerken van de Reformatie de preek altijd een prominente plaats heeft gehad, lijkt het alsof de preek binnen de huidige liturgische ontwikkelingen een meer ondergeschikte rol speelt. De auteur vraagt zich af hoe dit samenhangt met het besef van de preek als Woord van God.

Het eerste deel van het onderzoek bestaat uit een diepgaand overzicht van de ontwikkelingslijnen van de prediking vanaf bijbelse tijden tot nu toe.

In het tweede gedeelte van deze studie doet de auteur empirisch onderzoek naar hedendaagse prediking. In een evaluerend slothoofdstuk pleit de auteur voor nieuwe bezinning op de prediking in pneumatologisch perspectief.