In dit boek wordt de `intergenerationele en contextuele therapie´ van de Hongaars-Amerikaanse psychiater en familietherapeut Ivan Boszormenyi Nagy getoetst en geïnterpreteerd vanuit de radicaal ethische filosofie van Emmanuel Levinas. De auteurs beschrijven Nagy´s werkmodel en impliciete anthropologie, waarvoor Bubers dialogisch principe, loyaliteit, rechtstaal en intergenerationele solidariteit kenmerkend zijn. Vanuit Levinas´ ethische transcendentaalfilosofie, die door de auteurs uitvoering wordt ingeleid en beschreven, toetsen zij Nagy´s anthropologie en zijn relationele ethiek. Via een beschrijving van controverse tussen Levinas en Buber (1963) leidt deze toetsing tot een herinterpretatie van Nagy´s werk. Deze herinterpretatie biedt zicht op `contextueel pastoraat´. Aparte vermelding verdienen vijf bijbels-theologische exegeses, waarmee de auteurs hun positie als theologen markeren.