In de oorlogsdagen van de twintigste eeuw kende Nederland de macht van de dictatuur.

Maar dr. S. Meijers, hervormd-gereformeerd theoloog, ziet onze cultuur nog steeds, en op nieuwe wijze, geketend in een stille tirannie. Deze is niet alleen materieel, maar vooral geestelijk.

Op belangrijke punten vergelijkt de schrijver onze tijd met die van de Tweede Wereldoorlog en laat zo zien hoe zich onderhuids, gecamoufleerd en vaak onherkend vergelijkbare processen afspelen. In korte, verhelderende hoofdstukken peilt hij cultuurhistorische achtergronden en geeft hij een evenwichtige bespreking van het tegoed en het tekort van Verlichting en verlichtingsdenken.

De inspiratiebron voor zijn kritiek op de huidige cultuur en ook op gereformeerde theologie vindt S. Meijers in het denken van verzetstheologen, vooral van Dietrich Bonhöffer en Václav Havel, die profetisch hebben gewaarschuwd voor een verbruikscultuur zoals wij die gewoon zijn gaan vinden. De auteur schrijft niet allereerst zijn oordelen uit, maar zijn schaamte: men had zeker theologisch immers beter kunnen weten als men had geluisterd naar hen die als geen ander recht van spreken hadden.