Welke invloed hadden de kerkvaders in de tijd van de Reformatie en de Nederlandse Nadere Reformatie? Dikwijls wordt gezegd: de Reformatie wil terugkeer naar de Schrift alléén (sola Scriptura) en aan die bron had men genoeg. De werkelijkheid was vaak anders: boeiender en veelkleuriger. Vooral in hun polimiek met rooms-katholieke tijdgenoten, dissidenten en 'ketters' beriepen de reformatoren zich dikwijls op de patres. Maar ook werd dat beroep op de kerkvaders veelvuldig toegepast bij het gestalte geven aan een eigen reformatorische theologie. Dit originele boek onderzoekt welke plaats de kerkvaders in Reformatie en Nadere Reformatie hebben ingenomen. Aan de orde komen onder meer: de grote Nederlandse christen-humanist Erasmus als degene die de patristische bronnen ontsloot (J. den Boeft); de betekenis van Augustinus voor de opvattingen van Luther en Erasmus over de vrije wil (C. Burger); Calvinus patristicus: Calvijns kennis, gebruik en misbruik van de patres (J. van Oort); de betekenis