Om waarachtig mens te zijn (worden), moet men christen zijn´, zo stelt de rooms-katholieke theoloog Hans Küng. Deze studie analyseert de theologie en antropologie van Hans Küng als een poging om de moderne geseculariseerde tijdgenoot terug te brengen bij het meest authentieke van mens-zijn: zijn gerichtheid op God en daarmee op zijn streven naar zijn zelfvervulling in waarachtig mens-zijn. Het proces van modernisering in de eeuwen na de Verlichting heeft een zichzelf bewust, mondig en zichzelf bepalend mens-zijn opgeleverd. Küng waardeert dit proces van emancipatie als een uiting van dat authentiek menselijk streven naar ware humaniteit. Maar zelfbewustzijn kan omslaan in zelfzucht; vrijheid en zelfbepaling kunnen verworden tot losbandigheid, indifferentisme en egoïsme. Daarom moet de emancipatie verlost worden door hernieuwde fundering en oriëntatie op Jezus van Nazareth, de openbaring van Gods humaniteit..Reformatorische theologie staat vanuit haar wezen kritischer ten opzichte van het menselijk streven. Tegelijk staat ook zij voor dezelfde uitdaging positief in te gaan op de vraag naar `groei tot ware humaniteit´. In gesprek met Küngs streven naar emancipatie van de autonome mens, wil deze studie een kernnotie uit de reformatorische theologie, het sterven van de oude mens met het oog op de nieuwe mens, vruchtbaar maken. Zelfbeperking, er voor de ander zijn en offer zijn dan kernwoorden.