Deze studie schetst vanuit het sabbatsbegrip contouren van een soteriologische tijdsleer: hoe valt de interferentie van Gods tijd met de onze te denken, te geloven, te leven. Hier wordt het mens-zijn door rust gekwalificeerd. Techniek heeft een eigen tijd, technische tijd. Deze bestaat uit handelingen en maakt de mens daarvan een onderdeel. Zo vervreemdt de mens van zichzelf. Toch lijkt technische tijd heilstijd te blijven: techniek brengt veel goeds. Is dit goede in te kaderen in een juiste wijze van omgaan met de tijd? Tijdsleer bij Barth, Moltman en Jüngel zijn, elkaar aanvullend, soteriologisch van aard. Deze drie worden in deze studie beschreven en vergeleken met een bijbels-theologische tijdsleer. Vandaaruit komt de schrijver tot een eigen theologische tijdsleer om deze vervolgens op ethisch terrein toe te passen en tenslotte toe te spitsen op het particulier autogebruik. De studie wordt afgesloten met een pleidooi voor een christelijke zede, een christelijk bestaan.