Het Boek van de stad der vrouwen is een literair prozawerk uit 1405 van de Franse schrijfster Christine de Pizan dat geldt als een van de eerste feministische werken uit de Europese literatuur. In het boek neemt zij het in reactie op Jean de Meuns misogyne Roman de la Rose op voor de deugden en vermogens van vrouwen. De Pisan baseerde haar verhaal gedeeltelijk op Giovanni Boccaccio's De mulieribus claris (Over bekende vrouwen, 1360-1374). Het boek is onderdeel van een eeuwenlang debat over vrouwen, de querelle des femmes.[1]

De auteur verdedigt vrouwen door de levens te beschrijven van beroemde vrouwen uit de geschiedenis. De schrijfster brengt hen onder in haar 'Stad der vrouwen', wat ook de titel is van haar boek. Elke vrouw die ze 'toevoegt' aan deze stad brengt een nieuw argument aan voor haar visie over vrouwen als actieve deelnemers aan de samenleving. Zij pleitte toen ook al voor vrouwelijke en mannelijke gelijkheid op gebied van onderwijs. Volgens haar visie was "er niets wat meisjes niet zouden kunnen doen en jongens wel." [1] In haar volgende boek, Le Livre des trois vertus ("Boek van de drie deugden") uit 1405, classificeert De Pizan de rollen van vrouwen in de middeleeuwse samenleving en geeft morele instructies voor vrouwen in de verschillende sociale klassen.