Als één auteur in de Nederlandse letteren zich heeft verdiept in gekte
en idiotie, in achtervolgings- en betrekkingswaan, in obsessies en hallucinaties,
dan is het Willem Frederik Hermans. Al in een van zijn
eerste publicaties, het verhaal 'Een vacantie' in de schoolkrant van
het Barlaeus gymnasium, gaat het over een man die rust zoekt op het
platteland, maar terechtkomt bij een boer die zijn eigen boerderij in
de fik steekt.
Ook zijn latere oeuvre is vergeven van dolende zielen, die stuk voor
stuk geestesziek of op zijn minst geestelijk getroubleerd zijn. Van het
verhaal 'Atonale' uit een vroege bundel als Moedwil en misverstand tot
en met 'Naar Magnitogorsk' uit De laatste roker. De mooiste verhalen
zijn samengebracht in de bloemlezing Gekkenpraat, samengesteld en
van een inleiding voorzien door Hermans-biograaf Willem Otterspeer.