Vera Gran (1916-2007) werd geboren als Weronika Grynberg. De eerste vijfentwintig jaar van haar leven zagen er veelbelovend uit: ze was een wondermooie Poolse zangeres met een zwoele, lage stem, die onder de naam Wiera Gran in Warschau furore maakte. Maar ze was joods en ze belandde na de Duitse bezetting van haar land in het getto van Warschau, waar ze overigens bleef optreden. Uiteindelijk wist ze uit het getto te ontsnappen. Na de oorlog werd ze ervan beschuldigd met de Duitsers gecollaboreerd te hebben. Ze ontkwam ternauwernood aan een veroordeling, misschien zelfs aan de doodstraf. Ze emigreerde eerst naar Israël, waar haar mogelijke collaboratie haar ook weer achtervolgde, en in 1952 naar Frankrijk, waar ze onder haar artiestennaam Vera Gran veel succes oogstte door haar optredens met onder anderen Maurice Chevalier en Charles Aznavour. Haar hele verdere leven zou in het teken blijven staan van de vraag of ze gecollaboreerd had de beschuldigingen bleven aanhouden en zij bleef op alle mogelijke manieren, tot in boekvorm toe, getuigen van haar onschuld. In zekere zin is ze nooit aan het getto ontkomen. Een hartverscheurend relaas dat complexe vragen oproept over schuld en onschuld.