In juli 1948 vertrok Willem Frederik Hermans vanuit IJmuiden naar Canada. Hij zou daar enige maanden werken als assistent-houtcontroleur voor Nederlandse papierfabrieken. Intussen schreef hij veel: een reislogboek, brieven, twee verhalen en de novelle Een veelbelovende jongeman.
Hermans-biograaf Willem Otterspeer zag deze novelle als de ideale casestudy om de subtiele verhouding tussen fictie en werkelijkheid bij Hermans te ontrafelen. Aan de hand van overvloedig documentair materiaal kon Otterspeer de schrijver van dag tot dag volgen en precies bepalen wat autobiografisch is in de novelle en wat niet.

Hermans in hout is een fascinerend reisverslag, waarin Otterspeer zijn eigen Canadese observaties en belevenissen op ingenieuze wijze verweeft met leven en werk van Hermans uit die periode. Uit dit amalgaam rijst een beeld op van de jonge schrijver Hermans, die een gevecht levert om wat hem het dierbaarst is: zijn eigenheid. Een gevecht tegen epigonisme en tegen de romanopvattingen van voor de oorlog. Een gevecht dat eindigt in een literaire moord.