In deze bundel ordent F. van Dixhoorn zijn motieven, dit keer niet drie grotere reeksen zoals in de vorige bundels, maar in zes kleine panelen, die thematisch, visueel en muzikaal opnieuw verrassende verbindingen aangaan. Een belangrijke rol speelt hier het wit tussen de regels, dat het ritme bepaalt en zowel voor stilte als voortgang zorg.