Blind geschopt wordt Sammy wakker in een politiecel. Hij bedenkt: "Dan word je op een dag wakker en lig je helemaal in de vernieling, alles totaal naar de klote man, afgelopen. Goed oké, dat moet je dan accepteren; wat moet je anders, geen ene moer toch, alles is definitief geregeld wat dat aangaat, het is gebeurd, voltooid verleden tijd!" Als hij weer op straat staat, gaat hij op zoek naar de kroeg en naar zijn vriendin. De laatste blijkt verdwenen. Hij is alleen overgebleven. Deze rommelaar in de marge die al stelend en drinkend door het leven gaat, staat aan de rand van de afgrond. Maar onder het ongepolijste oppervlak van dit karakter gaat een vechter en een dromer schuil. Sammy verft een bezemsteel wit om als blindenstok te dienen en besluit door te ploeteren. In onthutsend maar ook humoristisch proza en in een taal die recht voor de raap maar tegelijkertijd betoverend is, vertelt Keltman het verhaal van de strijd van Sammy. Een hard en toch ook optimistisch boek.