'Nog nooit in de beeldende kunst heeft een man, al was het dan in godengedaante, zo gedurfd geil en belust naar het lichtbehaarde venusgebeuren gestaard als Jupiter - wanneer hij het laken behoedzaam van de slapende Antiope wegneemt en hij met een lichte verrukking de geur van haar liefdesnectar lijkt op te snuiven', schrijft Jan Wolkers over Rembrandt. Het is een citaat uit Rembrandt in Rommeldam maar is evengoed van toepassing op de manier waarop hijzelf observeert. Hij schrijft over onderwerpen die hem aan het hart gaan, en juist die geestdriftige, persoonlijke betrokkenheid bij zijn onderwerpen maakt dat de beschouwingen altijd uitblinken door spiritualiteit

Rembrandt in Rommeldam bevat essays die Wolkers de afgelopen periode schreef: over het verband tussen de groteske moraliteiten van Marten Toonder en de oerverhalen in de bijbel, over het lezen van boeken, over schilderijen, over tuinen ('ineens is het dan of op de machtige kegel van de linde, waarvan de roodbruine knoppen tot berstens toe gezwollen waren, tienduizenden lichtgroene vlinders neergestreken zijn die met gesloten vleugels roerloos wachten'), over De aardappeleters van Vincent van Gogh en over erotiek in de beeldende kunst.

Over zijn essaybundel Tarzan in Arles, waarvoor Jan Wolkers de Conrad Busken Huetprijs 1991 ontving, schreef Willem Otterspeer in NRC HANDELSBLAD: 'Door de grote eenheid en de ruiterlijkheid, is Tarzan in Arles een feestelijk boek, een carrousel met een boze rode leeuw en een witte olifant...

Wolkers heeft als kunstenaar het onderscheid tussen schilderen en beeldhouwen teniet gedaan en ook als schrijver heeft hij de grens tussen het beeldend kunstwerk en de literatuur uitgewist.'