Op 6 mei 2002 ontsnapt Pim Fortuyn op het Mediapark in Hilversum aan een laffe aanslag. Na behandeling van een oppervlakkige vleeswond, reist de immens populaire politicus volgens plan door naar het Oranjehotel in
Leeuwarden, waar hij door zijn aanhangers als een martelaar wordt toegejuicht. Acht dagen later behaalt de Lijst Pim Fortuyn de grootste verkiezingswinst ooit. Met 43 zetels is de lpf in één klap groter dan alle andere partijen, en nog geen maand later heeft Nederland een nieuw kabinet. Het tijdperk Fortuyn is begonnen. Al binnen korte
tijd wordt duidelijk dat Fortuyns slogan ‘Ik zeg wat ik denk, ik doe wat ik zeg’ geen loze woorden zijn. Terwijl persfotograaf Lex de Rooy speurt naar de dader van de aanslag, wordt langzaamaan duidelijk wie Nederland
werkelijk regeert en waarom.