Op 8 december 1995 verandert Jean-Dominique Bauby’s leven voorgoed als zijn hersenstam door een beroerte inactief wordt en hij slachtoffer wordt van het locked-in-syndroom. Hierdoor kan hij nog slechts zijn linkeroog
bewegen. Zijn geest is echter niet aangetast. Hij hoort en ziet alles om zich heen, maar zijn stem wordt niet meer gehoord en in de spiegel ziet hij een man die op sterk water lijkt te staan. Door middel van een ingenieus lettersysteem leert Bauby zinnen dicteren, en zo zet hij zijn ervaringen in de laatste maanden van zijn leven op papier. Een bijzonder verslag van belevenissen in het ziekenhuis, herinneringen aan vroeger en de veranderende relatie met zijn ouders en zijn gezin.