In de met de Jan Campertprijs bekroonde roman Vroeger is dood herinnert Inez van Dullemen zich de
laatste jaren van haar ouders, die bepaald werden door lichamelijke en geestelijke aftakeling. De vader en de moeder brengen hun laatste jaren in afzonderlijke huizen door. De dochter wil weten, ervaren, doordringen zolang het nog kan. Ze probeert deze laatste momenten zo bewust mogelijk mee te maken.