In dit persoonlijke en openhartige essay gaat Yasmine Allas op zoek naar wat er in de samenleving is gebeurd de afgelopen decennia. Toen zij eind jaren tachtig in Nederland was, werd zij aangesproken op haar persoon ('jij'), tegenwoordig steeds vaker in het meervoud ('jullie'). Haar eigen zuster, die glansrijk een studie medicijnen afrondde, gaat inmiddels in niquaab getooid en wil haar niet meer kennen. Een buurtbewoner bad recentelijk voor Allas: laat Allah haar Nederlandse echtgenoot doodmaken, om hem te vervangen door een goede moslim. De schrijfster geeft uiting aan haar grote ongerustheid en richt zich rechtstreeks tot jonge moslims: 'Het is tijd om de islam eindelijk in een goed daglicht te plaatsen, te laten zien hoe tolerant en vreedzaam de islam kan zijn. Hoe gering de ruimte ook is die je hebt, eis dat er niet meer over je wordt gesproken maar juist met je.'