In de vier bundels die Oosterhoff tot nu toe schreef maakte hij een bijzondere ontwikkeling door: zijn gedichten vertoonden steeds meer dwarsheid en durf. In 1990 debuteerde hij met Boerentijger, en de toon die hij daarin trof was ongrijpbaar, vervreemdend en niet zelden humoristisch.
Die bundel werd gevolgd door De injeland (1993) waarin het karakter van zijn gedichten steeds pregnanter werd terwijl de vorm vaak breed uitwaaierde. Inmiddels verkende hij steeds verder de grenzen van wat in poëzie mogelijk is. Zo experimenteerde hij in de derde bundel (robuuste tonjwerken), een stralend plenum (1998) met typografie, iets wat een voorbode was van zijn bundel Wij zagen ons in een kleine groep niensen veranderen (2003).
De gedichten uit die bundel worden op de bijgevoegde cd-rom geschreven, doorgestreept en weer hernomen, voor het oog van de lezer. Handschriften, letters die vervagen, een partituur van Bach tussen de regels door. Tonnus Oosterhoff vertegenwoordigt een volstrekt nieuw en eigen geluid in de Nederlandse poëzie, dat met de uitgave van deze bundel weer in zijn volle breedte kan worden beluisterd