'Ik zat aan de keukentafel met mij herinneringen en leed aan met liefde en verlangen vermengde verontwaardiging. Over de manier waarop het afscheid gekomen was zogenaamd, maar ik wist dat het iets anders was.
Ik miste haar.
Waarom heeft de evolutie dit zo bekokstoofd? Waarom heb ik geen chip (tussen de niertjes is nog plaats genoeg) die me in staat stelt geen verdriet te hebben, integendeel, me een goed gevoel geeft: dolblij dat we d'r kwijt zijn, op naar de volgende!'
De vrouw als karretje bevat al het literair proza dat Jan Mulder schreef, aangevuld met een groot aantal nieuwe verhalen, toespraken en songteksten.