De dieven zijn al gaan slapen bevat fragmenten, notities, reflecties, waarnemingen en herinneringen. Over opgroeiende kinderen gaat het, over wonen, over fotografie, tuinieren, liefdesverdriet, lezen en schrijven, Afrika, een wolkenhemel, over nagelbijten, over theater, over spreken en zwijgen, over steenafval en over taal.
De dieven zijn al gaan slapen kan ook gelezen worden als de beknopte autobiografie van een schrijver. Want uit deze brokstukken, scherven en splinters heeft Leo Pleysier een fascinerend mozaïek samengesteld dat het beeld oplevert van een bestaan dat zowel gelijkmoedig als intens wil zijn.