Op 10 juli 1941vond er in Jedwabne, een klein dorpje in het noordoosten van Polen, een massala moordpartij plaats. De Poolse bewoners gingen hun 1600 joods dorpsgenoten te lijf met messen, blijken, ijzeren staven en alles wat maar voorhanden was. De overlevenden werden aan het einde van de dag opgesloten in een schuur, die in brand werd gestoken. Vrijwel alle joden van Jedwabne zijn op deze zwarte dag vermoord - met medeweten, maar niet met medewerking van de Duitse Wehrmacht, die een maand daarvoor het dorpje was binnengetrokken.Het meest verbijsterende is misschien wel dat de Polen en de joden van Jedwabne al heel lang in vrede met elkaar leefden. De moordenaars - respectabele middenstanders, boeren en huisvrouwen - kenden de slachtoffers meestal van gezicht, en vaak ook van naam.Historicus Jan Gross sprak met daders en met de zeven overlevenden en ontrafelde de feiten. Hij plaatst deze verschrikkelijke gebeurtenis in een verhelderend perspectief en laat zien hoe gecompliceerd de relatie tussen de Polen de joden is - en hoe flinterdun het laagje van de civilisatie.