In de verhalenbundel 'De eeuwige hond' laat Frank Martinus Arion zich kennen als een universeel schrijver. Het boek gaat van de smalle, natte straten van Leiden over de najaarsboulevard van Scheveningen nar de droge, zonnige en dansende eilanden van Cuba, Jamaica en Curaçao en de geheimzinnige regenwouden van Guatemala en Belize.Arion spreekt over liefde, onliefde, zelfs haat, maar ook over eenzaamheid. De verhalen, did e late jaren vijftig tot het jaar 2000 overspannen, gaan ook over lieve en woeste dieren, zoals flamingo's, tijgers, ibissen, en hun menselijke eigenschappen.Ze behandelen politieke, sociale tegenstellingen, bovennatuurlijke krachten, maar vooral ook de zachte krachten, die volgens Henriette Roland Holst aan het eind zullen overwinnen.