''Het gebruik van psychoactieve middelen is eeuwenoud en wijd verbreid. Onder bepaalde omstandigheden kan dit gebruik echter leiden tot verslaving. De gevolgen daarvan kunnen ingrijpend en verstrekkend zijn, variërend van misbruik en afhankelijkheid tot gezondheidsrisico¿s, psychosociaal disfunctioneren, maatschappelijke overlast en criminaliteit.

De laatste decennia wordt verslaving meer en meer opgevat als een chronische hersenziekte, waarbij zowel basale als corticale hersengebieden betrokken zijn en waarbij er een verstoring is opgetreden tussen de circuits voor beloning, motivatie, geheugen en controle. Elke arts, in welk specialisme dan ook, heeft ¿ of krijgt ¿
op den duur te maken met patiënten die middelen ge- of misbruiken, ervan afhankelijk zijn of eraan verslaafd raken.
In Verslavingsgeneeskunde worden problemen van patiënten besproken uit de praktijk van de verslavingsarts, problemen die niet direct met behulp van een richtlijn zijn op te lossen. Het is een boek dat de praktijk van de behandeling en begeleiding van verslaafde patiënten combineert met wetenschappelijke inzichten over verslaving en behandeling. De problematiek van een patiënt wordt op systematische wijze in kaart gebracht volgens de EBM-methode, en de daaruit voortkomende vragen worden zo goed mogelijk beantwoord. Verreweg het grootste deel van de hoofdstukken is geschreven door artsen die de opleiding tot Master in Addiction Medicine en verslavingsarts hebben gevolgd. De bijdragen hebben, mede daardoor, veelal het karakter van een klinische les.

Verslavingsgeneeskunde is geschreven voor professionals die direct of indirect te maken krijgen met verslavingszorg: somatische en psychiatrische specialisten en hulpverleners die zich richten op psychologische en maatschappelijke vormen van zorg, opvang, begeleiding en behandeling. De bundeling van kennis in deze uitgave opent de weg richting een beter begrip voor patiënten en een nauwere samenwerking tussen professionals binnen de gezondheidszorg en het wetenschappelijk onderzoek.''