"Morele problemen in de ouderenzorg staan volop in de belangstelling. Men spreekt schande van de meer persoonskamers in verpleeghuizen en het gebrek aan privacy in dergelijke instellingen. Men is verontwaardigd over de problemen in de thuiszorg en men voert discussies over de betekenis van dementieclausules in euthanasieverklaringen.

Het doel van dit boek is een samenhangende visie te bieden op morele problemen in de ouderenzorg. Daarbij gaat het primair om de ouderenzorg in Nederland. Er wordt zowel aandacht aan de intramurele als aan de extramurele zorg besteed. Daarnaast komt ook de informele zorgverlening aan de orde, zoals die door mantelzorgers en vrijwilligers wordt gegeven.

In het boek staan drie gedachten centraal: het autonomie begrip kan ruimer worden opgevat dan in de dominante ethiek gangbaar is. Met name het relationele element wordt daarin gemist. Bovendien zijn meer morele ijkpunten gewenst dan autonomie alleen. Daarmee ontstaat ruimte om de morele vooronderstellingen van de geneeskunde en van de gangbare medische ethiek ter discussie te stellen. De ruimere visie op de autonomie sluit aan bij een andere visie op ouderdom in het algemeen. Niet de zorgbehoeftige oudere, beschermd door het principe van autonomie vormt daarvoor het paradigma, maar de oudere (ook die met gebreken!) die zijn eigen antwoord zoekt op de vragen van zijn levensfase als volwaardig lid van de samenleving.

In deze uitgave treft men zowel bijdragen met een beschouwend, filosofisch als met een (toegepast) ethisch, praktijkgericht karakter aan. Hierdoor kan het vigerend theoretisch kader bevraagd worden, terwijl tegelijkertijd in de praktijk bruikbare analyses worden geboden. Dat laatste gebeurt mede aan de hand van de bespreking van casuïstiek."