In deze bundel wordt een tekst van Heidegger, een college in 1929/1930, besproken waarin Heidegger uitvoerig ingaat op de wereld van het dier. De steen noemt hij zonder wereld, het dier wordt gekenmerkt door wereld-armoede, en de mens is wereld-vormend. De verhandelingen die in deze bundel samengebracht zijn, zijn bedoeld om de lezer een idee te geven van wat Heidegger te zeggen heeft over de wereld-armoede van dieren. Er wordt ingegaan op de oorsprong van Heideggers gedachten over dieren en de belangrijkste implicaties van deze gedachten. Ook wordt er kritisch gewezen op de begrenzingen die aan Heideggers beschouwingen inherent verbonden zijn. Wat Heidegger over dieren te zeggen heeft, blijkt van belang voor iedereen die zich m' et wijsgerige en morele problemen, wat betreft de omgang met dieren bezighoudt.