Roland Barthes wordt wel eens gekenschetst als de nieuwsgierigste, verleidelijkste en populairste geest van Frankrijk tussen 1950 en 1980. Een eclecticus, die op oorspronkelijke wijze denkers en systemen van de laatste halve eeuw heeft geassimileerd en in zijn eigen ideeënwereld heeft ingeschakeld. Een amateur, die hoogleraar werd aan het befaamde Collége de France. Een autoriteit, die meer dan alleen een mode blijkt te zijn; iemand waarmee iedereen die nadenkt, rekening houdt. 'De achterhoede van de voorhoede', zoals hij zichzelf graag noemde.
In Nederland is Barthes minder bekend, alhoewel een tweetal boeken van hem zijn vertaald. Waarschijnlijk omdat hij moeilijker is onder te brengen in een bepaald wetenschapsgebied, zoals zijn collega’s Lacan (psychoanalyse), Foucault (sociologie, filosofie) en Lévi-Strauss (ethno- logie). Van al deze geleerden is hij degene, die de lezer wel eens voor de meeste verrassingen zou kunnen plaatsen. In ieder geval is hij de man, die het meeste leesplezier verschaft. In drie hoofdstukken presenteert Hillenaar de ontwikkeling van de ideeën van Barthes: zijn existentialistische, zijn structuralistisch-semiotische en zijn psychoanalytische periode. leder hoofdstuk wordt vergezeld van een of twee teksten ter illustratie. Aan het begin van het boek geeft de auteur een korte schets van het leven van Roland Barthes.