Marina, een Russische vrouw op leeftijd, raakt door de ziekte van Alzheimer langzaam maar zeker haar grip op de werkelijkheid kwijt. Steeds vaker denkt ze terug aan de Hermitage, waar ze als achttienjarige rondleidingen gaf.

In gedachten keert ze terug naar Leningrad tijdens de Tweede Wereldoorlog en beleeft daar het 900-dagen durende beleg van de Duitsers opnieuw. Terwijl zij en haar collega’s in allerijl de kunstschatten van de Hermitage proberen veilig te stellen, vinden rondom de gruwelijke, allesverwoestende bombardementen op de stad plaats. Toch houdt ze de moed erin en traint ze zichzelf om in gedachten alle kunstwerken weer op de lege plekken terug te zetten. Ze geeft als het ware in haar geheugen rondleidingen door de Hermitage.

Des te wranger is het dat nu haar geheugen wordt aangetast. Tussen de flarden uit het verleden komt duidelijk haar verwarring over dit verlies naar voren. Telkens probeert ze zich de beelden van de schatten van de Hermitage voor de geest te halen, maar uiteindelijk wordt duidelijk dat haar vermogen dat ze in de oorlog heeft ontwikkeld zal verdwijnen.