Georges Simenon heeft drie maal over zijn leven en zijn werk geschreven. In 1942 schreef hij 'Je me souviens' voor zijn oudste zoon die toen nog heel klein was, omdat hij door de onjuiste diagnose van een arts in de veronderstelling verkeerde nog maar erg kort te leven. Inmiddels gerustgesteld maar weinig tevreden over het resultaat schrijft hij in 1943 de autobiografische roman 'Pedigree', door velen beschouwd als de sleutel tot het fenomeen Simenon. 'Toen ik oud was' is het opvallendste en openhartigste geschrift dat Simenon tot nu toe over zich zelf de wereld in heeft gestuurd. Het werd niet geschreven met het oog op publikatie, maar louter voor zichzelf, aan het begin van de jaren zestig, in een periode dat hij zijn leeftijd voelde drukken. Het is een menselijk en literair document van onschatbare waarde.