De hoogindustriële samenleving en haar manier van denken is eendimensionaal geworden. Deze technologische samenleving maakt, door het verbeteren van de materiële levensvoorwaarden, de mensen tevreden met hun eigen lot, zodat zij zich identificeren met deze samenleving, alsof dit bijna de 'best mogelijke' zou zijn. Alles in deze maatschappij, vooral ook haar politieke aktiviteiten, is er dan ook op gericht om iedere vorm van protest of negatie te onderdrukken of zó in het bestaan in te bouwen, dat ze onschadelijk worden.