Ze zijn geworteld in zen of soefisme. Ze zijn Chinees of joods, Indiaas, boeddhistisch, Afrikaans of Europees. Vaak zijn ze grappig of serieus of juist een combinatie van beide. Soms zijn ze dubbelzinnig, verwarrend of verontrustend. Ze zijn, kortom, zoals wijzelf.

Jean-Claude Carrière heeft de vaak eeuwenoude vertellingen in deze bundel, afkomstig uit alle continenten, genoteerd en geordend alsof het een nieuw filosofisch handboek betrof. De verhalen hebben betrekking op alle vragen die ons bezighouden en wie ze leest wordt nu eens geamuseerd, dan weer verbaasd en in ieder geval vaak tot nadenken gestemd.

Een Ethiopische verhaal vertelt over een oude man die aan het einde van zijn leven zijn drie zoons bij zich riep en zei: 'Ik kan mijn bezit niet door drieën delen. Dan zou er voor ieder van jullie te weinig overblijven. Daarom heb ik besloten om alles wat ik heb na te laten aan degene die het slimst en het meest intelligent is. Anders gezegd: aan mijn beste zoon. Op tafel ligt voor ieder van jullie een muntstuk. Pak dat. Wie er iets van koopt waarmee deze hut gevuld kan worden, zal alles krijgen.' Ze vertrokken. De eerste zoon kocht stro, maar dat reikte slechts tot halverwege. De tweede zoon kocht zakken met veren, maar ook hem lukte het niet de hut te vullen. De derde zoon - die de erfenis uiteindelijk zou krijgen - kocht maar iets heel kleins. Het was een kaars. Hij wachtte tot het donker was, stak de kaars aan en vulde de hut met licht.