NIEMAND LETTE OP HEM.
Niet Wendy Culligan, die druk bezig was peperdure appartementen aan te prijzen aan een zestal japanse zakenmensen. De Japanners hadden meer belangstelling voor haar achterwerk dan voor huizen, maar Wendy deed niettemin geduldig haar verhaal over bijbehorende service, adembenemende uitzichten, automatisch hernieuwbare hypotheken en gunstige doorverkoopprijzen.
Ze leunde naar voren en gunde hun een blik in haar blouse terwijl ze een forse garnaal aan haar vork spietste van de schaal met voorgerechten, die behalve garnalen een keur van oesters, zeeoor, zalm en rauwe sashimi van zee-egel bevatte; vooral de sashimi ging er bij de Aziaten grif in - ze schenen te denken dat ze daar viriel van werden.
Mannen - ongeacht ras, religie of huidkleur - dachten alleen maar aan seks. Zij zat hier om een eerlijke boterham te verdienen, terwijl die lui wriemelende dingen in hun mond staken, wegspoelden met sake en suggestief hun tong langs hun lippen lieten glijden.
Maar wat moest je, als arme loonslaaf?
Diep in haar hart moest Wendy toegeven dat Brenda, haar bazin, zich erg gul had getoond door juist hier een tafel te reserveren. Estelle's was een fantastisch mooi restaurant - een en al zilver, kristal en kaarslicht. Antieke mahoniehouten dressoirs en ladenkasten stonden tegen muren die bekleed waren met chic, hemelsblauw, oosters zijdebehang. Op iedere tafel prijkte een exotisch bloemstuk van gigantische lelies, geïmporteerde orchideeën of tweekleurige rozen, die heerlijk geurden zonder bedwelmend te werken. De stoelen waren bekleed met een zijdeachtige stof en zaten nog lekker ook. Zelfs de bar maakte een smaakvolle indruk met die pluchen barkrukken, spiegels van rookglas en glanzende walnoten muurpanelen, het geheel sfeervol verlicht met Tivoli-lampen.
Wendy voelde zich alsof ze in een paleis te gast was en snapte niet waarom prinses Di van haar broodwinning was gescheiden. Wat maakte het uit dat prins Charles er een ander op na hield en een tampon in haarjeweet-wel wilde zijn? (De griezel!) Wendy zou zich dat rustig laten aanleunen, zolang de koningin de ponden en pennies maar liet binnenstromen.