Op een dag rent Vanessa, een vrolijk blond meisje, het schoolplein op. Ze struikelt en komt ongelukkig terecht met haar keel op de rand van een bloembak. Vanessa lijkt met de schrik vrij te komen, alleen op haar keel bevindt zich een bobbeltje, een bloeduitstorting neemt men aan. De verdikking blijft echter en na enkele weken verwijst de huisarts haar naar het Emma-kinderziekenhuis. Dat is het begin van een lange periode van onderzoek en behandeling, waarbij de artsen zichzelf en elkaar tegenspreken. Het kind ondergaat een lijdensweg, die hoewel ze dapper volhoudt, ten slotte eindigt met haar dood twee jaar na de fatale val. De moeder blijft achter met twijfels en een gevoel van onmacht.

Na Vanessa's dood kwam Mickey Bosschert, de moeder, in contact met andere ouders en constateerde dat hun ervaring overeen kwamen met die van haar. Toen besloot ze stap voor stap te gaan achterhalen wat er nu werkelijk gebeurd was; hoe was de ziekte verlopen? Door wie waren bepaalde medische beslissingen genomen? Haar speurtocht leidde tot dit boek, en uiteindelijk tot het Medisch Tuchtcollege.

Ik zal nooit meer blij zijn is een ontroerend en soms schokkend boek. Het is ook een verhaal over liefde en vriendschap, angst en vertwijfeling en over Vanessa zelf, die steeds weer haar omgeving wist op te beuren, hoewel het noodlot zich langzaam over haar voltrok.