Bijna 800 getuigen vertellen over hun persoonlijke ervaringen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Dit boek is het resultaat van een uniek scholenproject, dat een duizendtal jongeren op pad stuurde om de generatie van hun grootouders te interviewen over de oorlog in hun jeugd, zeventig jaar geleden. Deze indringende en intieme verhalen van gewone mensen in bijzonder ongewone omstandigheden laten niemand onberoerd. Pieter Serrien verweeft honderden verhalen meesterlijk tot een beklijvende geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog, waarbij hij de getuigen zelf zo veel mogelijk aan het woord laat. DE TWEEDE WERELDOORLOG DOOR DE OGEN VAN ONZE LAATSTE GETUIGEN ‘Oorlog stinkt: geuren die je doen voelen dat er iets veranderd is…’ – Theo (°1935, Kieldrecht) ‘Onze ouders hadden de kat in de pot gedraaid. Zelfs toen we wisten wat we hadden opgegeten, durfden we nog zeggen dat het goed gesmaakt had.’ – Valentina (°1927, Bornem) ‘Het was niet de oorlog zelf die het zo verschrikkelijk maakte, maar de schrik waarmee je de hele tijd moest leven.’ – Yvette (°1925, Mons)