Meneer de Burgemeester begint waar Meneer Doktoor eindigde: in 1964. Peter Vandekerckhove interviewde meer dan veertig burgemeesters. De jongste is 62, de oudste 90 jaar. Velen zijn niet langer actief in de politiek en vertellen zonder schroom geheimen uit het kabinet van de burgemeester. Pakkende verhalen over sociaal dienstbetoon en ruimtelijke ordening, over pensenkermissen en machtsmisbruik, over de kerkfabriek en het dragen van de sjerp. Ontroerende getuigenissen over de tijd dat een burgemeester nog een burgervader was. Sommigen zijn nog altijd actief in de politiek en kandideren, ook al zijn ze diep in de zeventig, opnieuw voor het burgemeesterschap. Zij getuigen hoe de Vlaamse gemeentes in de voorbije 50 jaar veranderd zijn: de tijd van meneer doktoor, meneer pastoor en meneer de notaris is definitief voorbij. De functie van burgemeester werd alsmaar technischer en aan meer regels gebonden. Deze burgemeesters verschillen grondig van elkaar: hun politieke kleur uiteraard, maar ook hun aanpak en hun studieniveau. En toch. Over één ding zijn ze het roerend eens: de federale politiek kan volgens hen veel leren van de gemeentepolitiek, waar de burgervader dicht bij `zijn' mensen staat.