Na de dood van haar vader vindt Isobel een oude zilveren amulet, gevouwen in een krant waarin een artikel over een vroegere Sahara-koningin staat. Om het verdriet om haar vader een beetje te verwerken, besluit ze op vakantie naar Marokko te gaan.

Dan neemt De zoutroute de lezer mee naar een jaar of dertig eerder, naar het nomadenvolk dat rechtstreeks afstamt van de legendarische eerste koningin van de Toeareg. Eén van hen, een jonge vrouw genaamd Mariata, wordt gedwongen te trouwen met een slager in Zuid-Marokko; ze ontvlucht haar lot echter en reist in haar eentje de Sahara door, op zoek naar haar verloren geliefde.

De prachtige verhaallijnen van Isobel en Mariata komen bij elkaar in een krachtige, ontroerende ontknoping.