‘Ik vind je neus mooi zoals die is,’ zegt mama naar waarheid. ‘Als ik heel eerlijk ben, hoefde die laatste operatie voor mij niet.’
‘Ik weet het,’ geeft Kaat toe. ‘Je kunt het bijna niet meer zien. Maar bijna is niet genoeg, ik wil dat er helemaal niets meer van te zien is. Niemand mag vermoeden dat ik met een gespleten lip geboren werd.’
‘Niemand zal het zien,’ antwoordt mama. ‘Daar hebben we met z’n allen heel hard aan gewerkt, papa en ik, de dokters, jij... Ik sta keer op keer vol bewondering te kijken hoe je met zo veel moed de volgende operatie tegemoet gaat!’

Kaat is in de wolken: ze heeft net leren chatten en maakt al meteen een vriend, Wannes. Het klikt tussen de twee en al gauw wil Wannes weten hoe Kaat eruitziet. Kaat is echter te beschaamd om een foto online te zetten. Ze heeft een gespleten lip en is erg onzeker over haar uiterlijk. Lien, de beste vriendin van Kaat, stelt haar gerust: na alle operaties kun je er bijna niets meer van zien. Toch wil Kaat liever wachten. Ze wordt opnieuw geopereerd en daarna zal ze er nog beter uitzien. Pas dan wil ze Wannes een foto laten zien. Maar dan blijkt dat Kaat niet alles in de hand heeft…

Een moedig en optimistisch verhaal