Thomas heeft een prachtig paard getekend met blauwe benen, rode flanken, een groene buik, een geel hoofd met oranje manen. Alleen zijn ogen ontbreken nog, maar als hij die wil tekenen wordt hij van tafel geroepen. Wanneer hij na het eten weer naar zijn kamer gaat, is de tekening verdwenen. Dan hoort hij een zacht schurend geluid en bovenop de boekenkast staat het paard te trappelen. Het is tot leven gekomen en het wordt zijn beste vriend. Het blinde paard helpt Thomas het verdriet van de dood van zijn ouders te verwerken