Velen die 'Scheel engeltje' hebben gelezen, zullen kennis willen nemen van de verdere levensgang van het geestelijk invalide kind - in dit geval een mongool - die in 'De engel en de blindeman' wordt beschreven. Het gaat hierbij niet alleen over de gehandicapte, opgroeiende jongen, maar tevens over de hiermee verband houdende veranderingen in het gezin en de diepgaande problemen en reacties bij de ouders. Tegenover deze situaties voelde de schrijver zich meermalen als de blinde op de weg naar Jericho, om hulp roepend omdat zijn leven verduisterd was. Die hulp is hem geschonken. Daardoor heeft alles wat hij zag diepte en betekenis gekregen. Het ogenschijnlijk alleen maar moeilijke en abnormale is bijzonder gaan worden, heeft perspectief gekregen en heeft inzicht gegeven in achtergronden die tevoren onzichtbaar waren. De schrijver geeft uiting aan zijn dankbaarheid voor het vele dat hem, zijn vrouw en hun gezin juist door dit kind is gegeven.