Bibian Mentel was zevenentwintig en klaar voor de Olympische Spelen (Salt Lake City 2002), toen ze een agressieve vorm van botkanker kreeg. Artsen en familie vreesden voor haar leven, maar Bibian vroeg zich vooral af wanneer ze weer op haar board kon staan. Dat was sneller dan verwacht: tegen alle medische adviezen in suisde Bibian - om te proberen of het ging - op één been de berg af; zeven maanden later was ze Nederlands kampioen. De kanker kwam vier keer terug, Bibian werd moeder en ze scheidde van haar partner. Te veel voor menig mens, maar Bibian werd alleen maar vastberadener om haar doelen te bereiken.