De fysica van de twintigste eeuw heeft zichtbaar gemaakt, dat de visie van de mystici op de wereld weliswaar niet zo veel zegt over de wetenschap en techniek op menselijke schaal, maar uiterst werkzaam is op atomair en subatomair niveau.
In dit klassieke werk slaat Capra een brug tussen de moderne westerse fysica en de oosterse mystiek. Op boeiende en begrijpelijke wijze geeft hij ons een kijkje in de keuken van de fysica en zet daar tegenover zijn inzichten in de oosterse mystiek. Het blijkt dat de twee benaderingen verschillend zijn, maar gaandeweg realiseren we ons dat er frappante overeenkomsten zijn. Na het lezen van De tao van fysica zullen we wetenschap en mystiek in een nieuw licht zien. Want nu weten we: de wetenschap heeft de mystiek niet nodig en de mystiek de wetenschap niet; maar de mens heeft beide nodig.