In dit aangrijpende en indrukwekkende document schrijft Margret van Paassen confronterend eerlijk over haar doodgeboren kind, haar wanhoop, haar onmacht, haar kwetsbaarheid. Maar ook over haar levenskracht, haar verwerking, haar groei. Het is een diep doorleefd verhaal, maar het wordt juist daardoor ook een moedgevend boek voor iedereen die met verlies wordt geconfronteerd: niet alleen het verlies van een kind, maar ook het verlies van een ouder, van een relatie of anderszins.