In Doe mij maar een dokter schrijft Heleen Crut spitse, geestige stukjes over artsen (v/m), verpleegkundigen en patiënten. Over de problemen die mensen in hun werk of in hun relaties tegenkomen. Maar ook kritische kanttekeningen bij ontwikkelingen in de geneeskunde en de gezondheidszorg, zoals het kindjes maken, het screeningscircus, de recycling van oma, en het ziekenhuis als pretpark.
Doe mij maar een dokter gunt u een blik achter de schermen van de witte ziekenhuiswereld, en doet een boekje open over de schone schijn van de doktersromantiek.