De I Tjing wordt beschouwd als de oudste Chinese klassieke tekst die door de hele geschiedenis onovertroffen aanzien heeft afgedwongen. Zowel politici, mystici, wetenschappers als de in esoterie geïnteresseerde mens zien het als een boek met fundamentele principes.
Liu I-Ming schreef deze taoïstische versie van de I Tjing in 1796. Als taoïst was hij goed ingevoerd in het confucianisme en boeddhisme. Hij maakte van de I Tjing een gids voor zelfverwerkelijking. Het boek weerspiegelt de kernleringen van het taoïsme en de spirituele alchemie en wordt daarom De innerlijke I Tjing genoemd.