Het leven is onzeker; niemand zal dat betwisten. Ook de bewoners van Reigersplaat wisten dit, maar toch - men had één vastheid, één zekerheid: men had juffrouw Duif. Op haar kon je rekenen als op het opgaan van de zon of het komen van het voorjaar. Ze werd gevreesd en men hield van haar. Iedereen in de kleine stad had de onvermijdelijke belevenis gekend, zes jaar bij haar in de klas te hebben gezeten en door haar te zijn gekneed en gevormd. Je leerde van haar, hoe je een gepaste houding bewaarde; je leerde goede manieren en dat je er voor moest zorgen er netjes uit te zien. Het leek een onmogelijkheid, dat juffrouw Duif ooit iets zou overkomen... En nu was er blijkbaar toch iets met haar. Juffrouw Duif, wier trots nimmer had toegelaten ook maar de minste zwakheid te tonen, voelt op een morgen een stekende pijn. Dat is 't begin... Men legt dit boek niet uit handen voordat het uit is. En al lezende zal iedereen bemerken, dat juffrouw Duif ook een deel van zijn leven is geworden!