Brakman beschrijft de speurtocht van een man, die, geschokt door een bezoek van zijn op-sterven-na-dode vader en verlangend om diens jeugd te kennen, naar de geboortegrond van de oude man gaat om er, sprekende met verwachten en vrienden, het verleden tot leven te brengen. Wie hij ontmoet zijn echter ook oud en afgetakeld. Zij kunnen weinig meer dan zijn fantasie prikkelen. In de coup de theatre, een kunstgreep naar het verleden, eindigt zijn reis vergeefs.