Vondel (1587-1679) schreef zijn beroemde toneelstuk Gysbreght van Aemstel in 1673. Een rauw verhaal over de strijd om Amsterdam rond 1302. Een verhaal met helden die bedrogen worden, echte liefde die in stormen stand houdt en een zeer verrassende ontknoping. Een verhaal dat in dit boek wordt naverteld - met vaart geraas en harteklop. Maar ook hier komt het gedonder op in stilte: Op het kasteel van Gijsbrecht slaapt nog iedereen - behalve Gijsbrecht zelf. Hij is vanochtend vroeg gewekt door Arend, broer en tweede aanvoerder tijdens de strijd om Amsterdam, die riep: 'De vijand is vertrokken!' Gijsbrecht heeft meteen zijn laarzen aangetrokken en gaat kijken. Ergens in de verte luiden klokken - wat voor dag is het vandaag? De vierentwintigste december! Vrede - dat zou pas een kerstgeschenk zijn voor de stad, voor hem, voor iedereen. O, als hij straks het slagveld leeg zal zien, verlaten, o, dan zal hij huilen van geluk - of nee, natuurlijk niet, dan zal hij rustig zijn en sterk en niets verraden van tevredenheid of trots, want Gijsbrecht is een held voor alle dagen - Gijsbrecht is een rots.