Er is vaak beweerd dat literatuur en pornografische kwaliteit niet samengaan. Het mooie zou afleiden van het opwindende, het opwindende zou zich alleen kunnen steken in een banaal gewaad.

Waar zou die gedachte uit voortkomen? Ligt het niet meer voor de hand dat een mooie tekst opwindender is dan een banale? Anne Vegter maakt in een klap een eind aan een vooroordeel uit een tijd van duister zondebesef haar verhalen zijn opwindend en tegelijk fantasierijk, levendig en sierlijk. Mannen zowel als vrouwen zullen ze weten te genieten.

'En zo werden haar twee borsten zichtbaar en geloof me, ik heb al wat borsten onder handen gehad, maar geen heeft het ooit gehaald bij wat ik onder het strakke truitje vermoedde: twee stevige kleine vulkaantjes strak van de lava die nog overvloedig moest gaan vloeien. De tepeltjes stijf rechtop zetten zich schrap voor de ontbranding, boorden zich haast door de stof van het truitje. Toen trok Rhea het truitje op en dook met het zien van die heetste aller tietjes diep weg in de buik van Anna, likkend, wrijvend, haar vingers langs het slipje persend en daar in die gloeiende massa naar binnen, diep de vulva in, steeds naar binnen en naar buiten stotend met haar hand. De andere, haast argeloos, dan weer scherp berekenend, kneedde beurtelings haar borsten, kneep in de tepels, masseerde hen, trok er nogal aan en streelde hen met een onverdraaglijke zachtheid tot Anna's lichaam begon te trillen en te schudden van opwinding en toen greep ik het stuur.'