Petrus Steenekamp observeert zijn familie. In zijn schrift noteert hij wat hij meemaakt, wat men hem vertelt en wat hij afluistert. De verhalen over zijn 'wilde broer' in Johannesburg, die niet meer thuis wil wonen. Zijn eigen nachtelijke zwemavontuur met het Xhosameisje. En het huwelijk van zijn zusje met een extreem rechtse man.Het leven op Wildeperdehoek in Oost-Kaap gaat ogenschijnlijk gewoon door, toch voelt Petrus de veranderingen in de lucht hangen. Als de vader van een van de werkers sterft, betreedt moeder Steenekamp voor het eerst het huis van de Xhosa-familie die al drieëndertig jaar op hun grond woont en werkt. 's Avonds kondigt een golvend hoofd van premier P.W. Botha op televisie de noodtoestand af. Petrus probeert alles te begrijpen. Maar op de achtergrond hoort hij steeds de ijselijke schreeuw die de familie tijdens een familiepicknick deed opschrikken. Die schreeuw luidde het einde van een tijdperk in. De familie Steenkamp danst nog, maar het einde van de dag is nabij.Petrus' verhalen gaan van persoonlijke beschrijvingen langzaam over in scherpe en ontroerende dialogen. 'Dans aan het einde van de dag' leest soms als een heerlijk recept, dan weer als het verslag van een lijkschouwer. Een mooier, beschonkener, inniger en definitiever afscheid van het oude Zuid-Afrika is niet mogelijk.